Misschien heb je iets meegemaakt dat je aangreep, en voel je je sindsdien ook niet meer zo lekker op andere gebieden in je leven. Misschien heb je het ook wel geprobeerd te verwerken, bijvoorbeeld door erover te praten, maar het lukt gewoon nog niet echt je leven op de rails te krijgen. Je voelt je lusteloos of rusteloos, down of moet jezelf erg dwingen positief te blijven, en dat alles kost je erg veel energie.

Een ingrijpende gebeurtenis roept veel emotie op. Mijn ervaring is dat mensen die emoties vaak liever weg wensen, vaak omdat het zo confronterend of te veel / te groot is. Dan gedraagt zo’n emotie zich een beetje als een hardnekkige boodschap die niet weg wil van je Voicemail!

Symptomen

Hoe werkt dat eigenlijk?

Als er iets ingrijpends gebeurt dan ben je eerst in een vorm van shock. Daarna begin je te beseffen wat er eigenlijk gebeurd is en wat dat voor jou betekent. Dat is het bewuste deel van je verwerking.

In je hersenen en lichaam gebeurt datzelfde proces ook, op onderbewust niveau. Je merkt niet dat dat gebeurt. Delen van de gebeurtenis worden opgeslagen met een bijbehorende emotionele reactie voor het geval je dat nog eens meemaakt. Dan ben je beter voorbereid als het gebeurt… maar dat werkt niet altijd zoals het bedoeld is.

Een voorbeeld: ’s nachts heb je een ongeluk mee gemaakt. Je zag de koplampen van tegenliggers op je af komen. Je lichaam besluit ter plekke dat je beter kunt verstijven, om erger te voorkomen. Het slaat die stress-reactie op, onder het label: ‘koplampen bij nacht’. Nu kan het gebeuren dat je lichaam op bepaalde plekken verstijfd blijft na het ongeluk, en je krijgt dat niet echt weg met massage of physiotherapie.
Of dat je een shock reactie krijgt als je ’s avonds koplampen op je af ziet komen ook al sta je veilig op de stoep.
Dat komt dus, omdat je lichaam nog in een shock reactie zit, òf er opnieuw eentje heeft aangezet omdat de koplampen opnieuw voorbij kwamen.

Dit kan ook gebeuren met dingen die er tussen mensen gebeuren: Je herinnert je een stemverheffing of een bepaalde toon, en koppelt dat (onbewust) aan een schrik of verdedigings reactie die toen nodig was – maar nu eigenlijk niet meer.

Dit soort verbanden zijn nuttig bedoeld – en ze werken vaak heel goed. Maar na een ingrijpende gebeurtenis kunnen ze heel erg sterk worden en je leven behoorlijk beheersen. Ook kan het betekenen dat je lichaam en onderbewuste altijd nog alert is op gevaar. En, misschien had je het al door, daar wordt je ongelofelijk moe van (hoofdpijn, concentratie problemen, slaap problemen, en andere fysieke problemen worden hierdoor versterkt).

Veiligheid als basis

Sociaal gevaar, emotioneel gevaar, fysiek gevaar… Je onderbewuste is erop voorbereid. Ook als het gevaar eigenlijk niet meer voorkomt. Ook als de reactie helemaal niet nuttig was. Je hoeft niet te verstijven omdat er geen beer over je heen staat die moet denken dat je dood bent (zodat hij zijn interesse verliest). Dat moest je in de oertijd, maar nu is de situatie waarin we leven erg veranderd. Je brein werkt voor dit soort erg ingrijpende gebeurtenissen nog als toen. Dat noemen ze het ‘reptielenbrein’ en dat gaat over angst en ‘automatische reacties voor noodgevallen’. En dat systeem in ons lichaam werkt ongelofelijk snel. Het is dus ook handig. Maar soms niet.

Als je in zo’n reactie bent blijven hangen, onderbewust, en je hebt de triggers of vage lichamelijke klachten die niet overgaan, dan kun je werken met je onderbewuste. En dat begint met het luisteren naar waar het onderbewuste bang voor was, zodat het de voicemail als gelezen kan beschouwen. Het krijgt dan vertrouwen dat de kust weer veilig is.

Als geen ander weet ik dat je veilig voelen het eerste ingrediënt is om met gevoel te kunnen werken. Daarom neem ik de tijd en de rust om je verhaal te horen. We bespreken samen wat jij verder nodig hebt, zoals duidelijk een spiegel voorhouden, of juist, héél rustig werken met extra veel veiligheid. Zo kun je zelf sturen in je proces. Je kunt het ook zeggen of je het ergens niet over wilt hebben, en ik heb ook methodes om toch aan het ‘niet uit te sprekene’ te werken, veilig en zonder iets naars opnieuw door te hoeven maken.

Ik werk meestal in series van 6 sessies, aangepast aan wat jij nodig hebt. We werken altijd toe naar de uitkomst die jij wilt bereiken, er zit dus een duidelijk begin en einde aan een behandeling.

Lijkt je dit wat?